




We hadden het er al een paar keer over gehad dat we toch nog weer eens een fietstocht wilden maken naar De Rottemeren.
Dat doen we dan maar als Lenie ook weer terug is van vakantie, zeiden we en vandaag zou het dus gaan gebeuren.
Om 9.00 uur waren Sari en Stieneke (...... misschien iets later ! ) en Trees bij Lenie waar we een lekker kopje koffie kregen.
Het weer zag er een beetje somber uit, maar we waren vol goede moed (en stoere Sari had zelfs korte mouwen) want er was ons
vanuit De Bilt best wel een leuke dag beloofd. Jammer dat ze boven niet helemaal goed begrijpen wat wij onze kinderen
altijd hebben geleerd, dat je datgene wat je belooft ook echt moet doen.
Maar goed, we vertrokken dus richting Waddinxveen en vervolgens naar Moerkapelle.
O jeetje, voelden we daar nattigheid? Ja zeker, eerst af en toe een spetter, toen druppeltjes, en druppeltjes werden grote druppels,
en toen ............. zouden we maar koffie gaan drinken.
Wij even vragen of er een restaurant(je) in de buurt was. Ja hoor, heel dichtbij, om de hoek. Helaas: geopend 12.00 uur.
Dan maar regenkleding aan en doorrijden naar Zevenhuizen. Daar heb je een camping en daar kan je dus altijd koffie krijgen.
Van grote druppels was inmiddels geen sprake meer. Het was een fikse regenbui geworden en dus gingen we maar even onder
een tunnel schuilen.
" Hebben we het leuk meiden ? " We hebben het hartstikke leuk.
Als we links de tunnel uit keken zag het er triest uit, maar als we rechts de tunnel uit keken werd het al een stuk lichter
en die kant wilden we toevallig op dus klommen we maar weer in de pedalen.
Het werd echter natter en natter.
Bij de camping aangekomen bleek ook hier de Brasserie nog te zijn gesloten en pas om 12.00 uur open te gaan. Wat een pech.
Bij de receptioniste konden we echter wel een kopje koffie bestellen. En onze punt dan? Helaas, moest een stroopwafel worden.
Ook lekker natuurlijk maar wij, verwende donders, zijn het zo anders gewend. Ja toch ???
" Hebben we het nog leuk meiden?" Jazeker wel, maar wat doen we nu? Van binnen naar buiten gezien leek het wat droger te worden
en na bestudering van de kaart gingen we er toch voor om als stoere meiden onze tocht te vervolgen en niet voor de kortste weg terug te kiezen.
Na pakweg 5 minuten fietsen:.............we nemen de kortste weg terug. Zo vlug kan een mens van mening veranderen.
We fietsten in de stromende regen door Zevenhuizen en ...... door Zevenhuizen, en ..... door Zevenhuizen ..... wat is Zevenhuizen groot ......
maar wel leuk hoor ..... en ook nat. Jawel, .....eindelijk Waddinxveen.
Bij het oversteken van een redelijk drukke weg hadden Stieneke en Trees iets langer werk dan Lenie en Sari, met als gevolg 2 groepjes
van 2 die elkaar kwijt waren.
"Hebben we het nog leuk? Heus wel, maar we gaan niet terug om te zoeken en het mobieltje wordt ook niet opgenomen".
Eerder op de dag waren de woorden "boulevard"en "eettentjes" gevallen en hoewel we aanvankelijk dachten dat dit ergens in die
"rotte" meren zou zijn, besloten we maar dat dit Waddinxveen moest zijn, en zo niet .....
Ja hoor, bij De Unie stonden Sari en Lenie te wachten.
Na het missen van onze punt bij de koffie en gezien het slechte weer vonden we dat we het lekkerste broodje van de hele wereld hadden verdiend.
Eerst maar even vragen of hier wel 4 van die verzopen katten naar binnen mochten, Ja hoor, geen probleem. We kregen zelfs allemaal een
handdoekje om ons in eerste instantie mee af te drogen en later om op te zitten. We kwamen helemaal bij. Zelfs de ijzeren poot onder tafel
voelde warm aan aan de voeten van Stieneke.
De eigenaar wilde zelfs onze broeken wel even in de droger doen als we schone, droge bij ons zouden hebben.
Maar die hadden we natuurlijk niet, dus ging het feest niet door. Jammer hoor, we hadden toch allemaal een keurige (weliswaar
ook natgeregende) slip aan en heus geen string. Nou ja.
Na eerst een lekker kopje koffie, bestelden wij bij ons broodje een lekker glas witte wijn (Stieneke verse jus d'orange), want tenslotte
"hadden we het nog steeds erg leuk", ja toch meiden? en zeker toen de broodjes en soep ons zo lekker smaakten, dan kan het toch niet kapot.
Toen we uit het restaurant vertrokken, werd ons nog wel gevraagd of we ook nog eens terug zouden komen als het wel mooi weer zou zijn.
Dat hebben we natuurlijk beloofd (voor wat dat waard is).
Toen we buiten kwamen was het droog, maar we zaten nog niet op de fiets of het begon alweer te regenen.
Nou ja, dat laatste stukje kon er ook nog wel bij en volgend jaar proberen we het gewoon opnieuw.
Het waren deze keer 30 km, maar volgend jaar gaan we beslist voor meer.
Groetjes, Trees.