Dag 1: Na een niet zo lange voorbereiding was het dinsdag 5 Juli zover dat wij onze “gymvakantie” zouden gaan houden.
’s Morgens om 9 uur verzamelen bij Stieneke. Mia was er als eerste, gebracht door Jan die dan mooi even kon helpen om alle fietsen op te laden. Trees kwam op de fiets uit Gouda, dat kon gemakkelijk want voor 3 dagen fietsen heb je niet veel meer nodig dan een verschoning voor overdag, iets voor ’s avonds, 2 onderbroeken en een tandenborstel en dat past allemaal prima in een fietstas. Lonneke kwam met eigen auto, haar fiets stond al op het fietsenrek, maar de trekhaak zit wel wat laag aan de auto gemonteerd. We zien wel.
Ook Lenie kwam met eigen auto, haar fiets al precies pasgemaakt lag in de achterklep/achterbank.
Fiets van Trees op auto Lonneke erbij en die van Mia bij Lenie (Stieneke had per email een elektrische fiets besteld bij een rijwielhandel in Ruinen) en we konden vertrekken. Op naar Sari in Bodegraven.
Zij en Kees zaten ons al op te wachten met koffie en koekjes/krentenbollen. Zijn even lekker buiten in het zonnetje gaan zitten, maar niet te lang want we wilden weg. Dus fiets van Sari op de auto van Lenie, kus voor Kees en we vertrokken.
Bij de eerste de beste hobbel: boink; auto Lonneke bleek toch te zwaar beladen en lag toch te laat op de weg. Wat nu? Oplossing: hergroeperen ….. Mia voorin ….. Lonneke heel zachtjes over welke hobbel dan ook en ….. maar zien.
Ging allemaal prima, niets meer aan de hand.
We vertrokken richting Utrecht, Amersfoort, Zwolle, Ruinen. Na even een stop in de buurt van Harderwijk te hebben gemaakt met als doel even de benen te strekken, kwamen we rond 12.15 uur aan bij ons Hotel “Kuik” in Ruinen.
We werden heel vriendelijk ontvangen, moesten nog even wachten op de sleutels tot het kamermeisje klaar was met de kamers, maar konden intussen een lekker kopje koffie drinken op het zonnige terras. We hadden algauw gezien dat je hier ook lekkere broodjes kunt bestellen en ook een blik op het menu voor ’s avonds liet als toetje zien ‘boerenjongens met advocaat en slagroom’. Onze vakantie kon niet meer kapot, vooral voor Sari niet.
De kamersleutels werden verdeeld: Sari en Lenie kamer 2, Lonneke en Stieneke kamer 5 en Mia en Trees kamer 6. Iedereen bij iedereen kijken natuurlijk, maar alle kamers bleken nagenoeg hetzelfde. Alleen de kast op nr.2 stond wat anders, maar in het uiterste geval zou er verbouwd kunnen worden (toch maar niet gedaan). Tassen/koffers werden uitgepast en al gauw zaten we buiten op het terras aan een lekker ‘broodje gezond’. Heerlijk.
Een gezamenlijke eet-/drinkpot werd samengesteld en in beheer van Sari gegeven (wel in de goede portemonnaie stoppen hoor ! ).
Inmiddels was het bijna 14.30 uur en er moest natuurlijk ook nog gefietst worden.
Leni en Sari (door ons al snel gedoopt tot de directie c.q. reisleiding) hielden zich bezig met het plannen van een route.. Het werd een prachtige tocht door bossen, over de hei, en langs schitterende vennen. De natuur is hier zo mooi en de mensen zijn zo vriendelijk: iedereen zegt iedereen gedag. Ik weet echt niet meer door welke plaatsen we gefietst zijn, ben dat vergeten op te schrijven. Sorry meisjes. Ook werden we nog aangenaam verrast door een herder met zijn herderinnetje, die met hun schapen, het waren er wel zeker 100, al dan niet geschoren en/of gedekt, vlak langs ons kwamen. Natuurlijk werd dit op film vastgelegd; altijd gemakkelijk voor als je niet kunt slapen, dan heb je iets te tellen.
Omdat we dorst kregen, zochten we een leuk terrasje op en wie komen we daar tegen: Nel en Sjef Vervoort uit Reeuwijk. Wat is de wereld soms toch klein. Natuurlijk werd er even een praatje gemaakt. Het zonnetje scheen heerlijk en we kregen het warm, hetgeen voor Lonneke reden was de parasol te mollen, maar gelukkig viel het allemaal wel mee. In ons hotel zou rond 18.15 het diner worden opgediend en moesten we dus weer aan de terugweg beginnen. Na een tocht van in totaal 32 km kwamen we precies op tijd weer in Ruinen aan. We bestelden iets te drinken en door de serveerster bleek alles op kamer nr. 2 te zijn gezet. Geen probleem jongens, dat moesten we maar zo laten. Hoewel we een heerlijk diner kregen voorgeschoteld, ontbrak toch het veelbelovende dessert van boerenjongens, advocaat en slagroom, maar wat in het vat zit verzuurt niet, daar gingen we maar vanuit.
Na het eten even uitbuiken. Op het pleintje was een leuk winkeltje, “De Druif” of zoiets. Helaas gesloten, morgen dan maar terug. Sari zag wel al een heel leuk kastje, maar dat past niet in de auto van Lenie, dus zal ze een keer met Kees en aanhanger terug moeten.
Weer terug in het hotel gingen we Rummikub spelen. Hoe het allemaal precies is gegaan valt moeilijk uit te leggen (daar moet je bij zijn) maar we hebben verschrikkelijk gelachen, zodanig dat de tranen ons over de wangen biggelden. Sari en Trees mogen bij een spelletje nooit meer naast elkaar zitten.
Lonneke had het ook een beetje moeilijk maar zei ze: “Ik krijg het nog wel een keertje op een rijtje hoor”. Ongetwijfeld Lonneke. Daarna probeerden we nog een spelletje ‘boerenbridge” oftewel ‘ballen’. Na een spoedcursus door Lenie lukte dit wel aardig. We besloten de andere dag het reformatorische kaartspel Uno (zonder boeren en schoppen) te kopen, maar dat is er niet meer van gekomen.
Om 23.30 besloten we naar boven te gaan om te slapen. Grappig hè dat sommige mensen denken dat je je kamerdeur kunt openmaken met je autosleutels !!
’s Morgens om 9 uur verzamelen bij Stieneke. Mia was er als eerste, gebracht door Jan die dan mooi even kon helpen om alle fietsen op te laden. Trees kwam op de fiets uit Gouda, dat kon gemakkelijk want voor 3 dagen fietsen heb je niet veel meer nodig dan een verschoning voor overdag, iets voor ’s avonds, 2 onderbroeken en een tandenborstel en dat past allemaal prima in een fietstas. Lonneke kwam met eigen auto, haar fiets stond al op het fietsenrek, maar de trekhaak zit wel wat laag aan de auto gemonteerd. We zien wel.
Ook Lenie kwam met eigen auto, haar fiets al precies pasgemaakt lag in de achterklep/achterbank.
Fiets van Trees op auto Lonneke erbij en die van Mia bij Lenie (Stieneke had per email een elektrische fiets besteld bij een rijwielhandel in Ruinen) en we konden vertrekken. Op naar Sari in Bodegraven.
Zij en Kees zaten ons al op te wachten met koffie en koekjes/krentenbollen. Zijn even lekker buiten in het zonnetje gaan zitten, maar niet te lang want we wilden weg. Dus fiets van Sari op de auto van Lenie, kus voor Kees en we vertrokken.
Bij de eerste de beste hobbel: boink; auto Lonneke bleek toch te zwaar beladen en lag toch te laat op de weg. Wat nu? Oplossing: hergroeperen ….. Mia voorin ….. Lonneke heel zachtjes over welke hobbel dan ook en ….. maar zien.
Ging allemaal prima, niets meer aan de hand.
We vertrokken richting Utrecht, Amersfoort, Zwolle, Ruinen. Na even een stop in de buurt van Harderwijk te hebben gemaakt met als doel even de benen te strekken, kwamen we rond 12.15 uur aan bij ons Hotel “Kuik” in Ruinen.
We werden heel vriendelijk ontvangen, moesten nog even wachten op de sleutels tot het kamermeisje klaar was met de kamers, maar konden intussen een lekker kopje koffie drinken op het zonnige terras. We hadden algauw gezien dat je hier ook lekkere broodjes kunt bestellen en ook een blik op het menu voor ’s avonds liet als toetje zien ‘boerenjongens met advocaat en slagroom’. Onze vakantie kon niet meer kapot, vooral voor Sari niet.
De kamersleutels werden verdeeld: Sari en Lenie kamer 2, Lonneke en Stieneke kamer 5 en Mia en Trees kamer 6. Iedereen bij iedereen kijken natuurlijk, maar alle kamers bleken nagenoeg hetzelfde. Alleen de kast op nr.2 stond wat anders, maar in het uiterste geval zou er verbouwd kunnen worden (toch maar niet gedaan). Tassen/koffers werden uitgepast en al gauw zaten we buiten op het terras aan een lekker ‘broodje gezond’. Heerlijk.
Een gezamenlijke eet-/drinkpot werd samengesteld en in beheer van Sari gegeven (wel in de goede portemonnaie stoppen hoor ! ).
Inmiddels was het bijna 14.30 uur en er moest natuurlijk ook nog gefietst worden.
Leni en Sari (door ons al snel gedoopt tot de directie c.q. reisleiding) hielden zich bezig met het plannen van een route.. Het werd een prachtige tocht door bossen, over de hei, en langs schitterende vennen. De natuur is hier zo mooi en de mensen zijn zo vriendelijk: iedereen zegt iedereen gedag. Ik weet echt niet meer door welke plaatsen we gefietst zijn, ben dat vergeten op te schrijven. Sorry meisjes. Ook werden we nog aangenaam verrast door een herder met zijn herderinnetje, die met hun schapen, het waren er wel zeker 100, al dan niet geschoren en/of gedekt, vlak langs ons kwamen. Natuurlijk werd dit op film vastgelegd; altijd gemakkelijk voor als je niet kunt slapen, dan heb je iets te tellen.
Omdat we dorst kregen, zochten we een leuk terrasje op en wie komen we daar tegen: Nel en Sjef Vervoort uit Reeuwijk. Wat is de wereld soms toch klein. Natuurlijk werd er even een praatje gemaakt. Het zonnetje scheen heerlijk en we kregen het warm, hetgeen voor Lonneke reden was de parasol te mollen, maar gelukkig viel het allemaal wel mee. In ons hotel zou rond 18.15 het diner worden opgediend en moesten we dus weer aan de terugweg beginnen. Na een tocht van in totaal 32 km kwamen we precies op tijd weer in Ruinen aan. We bestelden iets te drinken en door de serveerster bleek alles op kamer nr. 2 te zijn gezet. Geen probleem jongens, dat moesten we maar zo laten. Hoewel we een heerlijk diner kregen voorgeschoteld, ontbrak toch het veelbelovende dessert van boerenjongens, advocaat en slagroom, maar wat in het vat zit verzuurt niet, daar gingen we maar vanuit.
Na het eten even uitbuiken. Op het pleintje was een leuk winkeltje, “De Druif” of zoiets. Helaas gesloten, morgen dan maar terug. Sari zag wel al een heel leuk kastje, maar dat past niet in de auto van Lenie, dus zal ze een keer met Kees en aanhanger terug moeten.
Weer terug in het hotel gingen we Rummikub spelen. Hoe het allemaal precies is gegaan valt moeilijk uit te leggen (daar moet je bij zijn) maar we hebben verschrikkelijk gelachen, zodanig dat de tranen ons over de wangen biggelden. Sari en Trees mogen bij een spelletje nooit meer naast elkaar zitten.
Lonneke had het ook een beetje moeilijk maar zei ze: “Ik krijg het nog wel een keertje op een rijtje hoor”. Ongetwijfeld Lonneke. Daarna probeerden we nog een spelletje ‘boerenbridge” oftewel ‘ballen’. Na een spoedcursus door Lenie lukte dit wel aardig. We besloten de andere dag het reformatorische kaartspel Uno (zonder boeren en schoppen) te kopen, maar dat is er niet meer van gekomen.
Om 23.30 besloten we naar boven te gaan om te slapen. Grappig hè dat sommige mensen denken dat je je kamerdeur kunt openmaken met je autosleutels !!
4 opmerkingen:
Hallo meiden,
Het was genieten van de foto's en het verslag. Het waren zowiezo fijne en mooie dagen.
Volgend jaar ga ik zeker weer mee.
Groetjes, Lenie
Hallo Allemaal,
Het is een geweldig verslag.
De gene die niet mee zijn geweest,
snappen nu wel dat ze veel hebben gemist. het was reuze gezellig.
Zeker voor herhaling vatbaar!!
Groeten, Sari.
Hoi allemaal,
Heerlijk om alles weer terug te lezen en weer te genieten en te lachen.
Hopelijk kunnen we volgend jaar
weer iets moois doeñ!
Stieneke
Wat heb je er weer een mooie collage van gemaakt Mia. Trees wat heb je een geweldig verslag geschreven, erg humoristisch. Ik kwam er niet altijd goed van af, lage trekhaak, autosleutel in slaapkamerdeur, maar het verhoogde wel de feestvreugde. Nu nog benieuwd naar het fotoboek.
Lieve groetjes,Lonneke.
Een reactie posten